Van zelfkritiek naar zelfliefde

Hoe vaak hoor jij dat stemmetje dat zegt dat het beter, perfecter of mooier kan? Dat stemmetje dat je op de kop zit als je een “fout” maakt. Dat zegt dat je hoognodig weer eens moet afvallen. Dat eigenlijk de hele dag wel iets vindt………
Het gaat mij aan het hart gaat dat zoveel mensen zichzelf afwijzen in plaats van zichzelf steunen. Daarom interview ik de komende weken elke week iemand die tips geeft over hoe je van zelfkritiek naar zelfliefde kunt gaan.

Vandaag interview ik Judith Webber. Judith is 41 jaar, veelgevraagd spreker, coach en schrijfster van maar liefst drie boeken (Laat jezelf zien, Kies en ze kiezen jou en 100% puur jij), de vierde is in de maak. Alles wat ze doet komt puur uit zichzelf, haar ervaring is haar kennis. En die is rijk te noemen na 12 bedrijven te hebben gezien als HR adviseur en 7 jaar ondernemerschap. Haar boodschap voor de pure leiders van deze wereld: ook jij kunt voor jezelf kiezen, laat jezelf maar zien!

Wat versta jij onder zelfliefde?
Zelfliefde is heel goed voelen wat ik nodig heb en dat mijzelf geven.

Hoe doe je dat: voelen?
Dat is voor mij een hele reis geweest om dat te leren doen.

Ik ben hooggevoelig. Hooggevoelige mensen voelen veel, maar hebben de gevoelssprieten naar buiten gericht. Ik heb dus echt mijzelf moeten trainen om die sprieten naar binnen te richten. Daarnaast zit het niet zo in onze cultuur om voor onszelf te zorgen. Onze ouders wisten ook niet zo goed hoe ze voor zichzelf moesten zorgen. Ze waren bezig met zekerheid en veiligheid. Het begint pas de laatste jaren belangrijker te worden om te doen wat je leuk vindt, om goed voor jezelf te zorgen. Dat kan nu. Daarnaast was het, in mijn geval, ook in m’n eigen familie-systeem niet bepaald vanzelfsprekend om je te uiten, om jezelf te laten zien, je wensen en grenzen te delen. Dat heb ik dus allemaal geleerd. Puur vanuit m’n eigen drive mezelf te ontdekken.

‘Willen versus mogen’

Lange tijd heb ik op wilskracht gefunctioneerd. Toen ik ondernemer werd, was het eerst heel bevrijdend om te doen wat ik wilde. Om mijzelf daarin serieus te nemen. Maar geleidelijk aan legde ik steeds meer druk op mijzelf. Willen werd moeten. Er was niemand die zei dat het moest, maar ik legde mijzelf steeds meer op terwijl ik dacht dat ik het wilde. Gaandeweg besefte ik dit gelukkig, waardoor ik er weer los van kon komen.

Hoe kun je leren om minder te moeten van jezelf?
Door jezelf vragen te stellen. Moet ik dit nu echt? Of kan ik het laten? Waarom wil ik dit? Waarom wil ik dit niet? En blijf doorvragen, wees niet snel tevreden. Door steeds door te vragen, kom je achter je werkelijke beweegreden om de dingen te doen zoals je ze doet. En dan heb je de sleutel in handen om het anders te kunnen doen. Het begint met inzicht.

Waarom is zelfliefde zo belangrijk?
Het voelt als mijn missie om puurheid de wereld in te brengen. Dat kan alleen als ik puur mijzelf ben, dicht bij mijzelf ben. Want de basis, dat ben ik. En als ik dan bij mijn basis ben, dan voel ik dat ik liefde ben, vertrouwen en ontspanning.

Wat levert je dat op als je puur jezelf bent?
Dat geeft een diep gevoel van ontspanning, liefde en vertrouwen. Wij zijn vergeten dat we dat allemaal zijn in de kern. We zijn tegenwoordig allemaal zo druk bezig met onszelf te manifesteren in de maatschappij, wij willen het beste voor onszelf, wij willen het duurste, het grootste. Ik deed dat vroeger ook, eigenlijk was ik mijzelf aan het overschreeuwen. Puur omdat ik vergeten was te voelen wat écht belangrijk is voor mij.

Wat is veranderd sinds jij van jezelf bent gaan houden? Wat zijn de voordelen?
Ik voel zoveel meer liefde en ontspanning. Mijn vertrouwen in mijzelf is toegenomen, mijn vertrouwen in mijzelf en in het leven.

Wat bedoel je daarmee?
Ik voel de laatste jaren dat er voor mij gezorgd wordt. Natuurlijk heb ik mijn verantwoordelijkheden, moet ik werken om in mijn onderhoud te voorzien, moet ik actie ondernemen, maar ik voel gewoon deep-down dat er voor mij gezorgd wordt. Ik voel vertrouwen dat het goed komt, ook als het even wat minder gaat.

Ken (of kende) jij zelf het gevoel niet goed genoeg te zijn?
Ja, dat spookje, het ik-ben-niet-goed-genoegspookje ken ik ook. Ik denk dat het een universeel spookje is, dat iedereen er in meer of mindere mate last van heeft. Het is niet erg om deze gedachte te hebben. De vraag is: hoe ga je ermee om? Laat je je erdoor verlammen of kom je juist erdoor in beweging? Dat is je eigen keuze.

Wat ik altijd doe is dieper kijken, ik ben een ster in uitpluizen. Dus als ik zo’n gedachte heb, dan vraag ik mijzelf: wat is dit dan precies? Wat is er niet goed genoeg? Dus kijk dieper en pluis het uit voor jezelf, dat houdt je in beweging.

Mijn tip voor mensen is dan ook ten eerste om die gedachte niet voor waar aan te nemen. Geloof niet alles wat je denkt! Ten tweede adviseer ik mensen: kijk of je zelf kan uitpluizen wat er aan de hand is. Stel jezelf een boel vragen en durf te zijn met je antwoorden. Veroordeel jezelf niet. Want dan sta je stil. En als je er niet alleen uitkomt, zoek dan een spiegel op. Zoek een coach die jou kan spiegelen en die jou helpt om weer een stap verder te komen. Ik blijf dit ook doen, ook al coach ik zelf ook.

Heb jij een speciaal moment gehad, een bepaalde aanleiding, waardoor jij het plots anders ging doen?
Ja, een jaar of tien jaar geleden werkte ik als Human Resources adviseur bij een bedrijf. Steeds vaker merkte ik dat ik mijn mening binnen hield en in het contact met mijn klanten ook mijn vragen binnenhield. Hierdoor werkte ik niet effectief. Het ging steeds meer schuren. Daar begon mijn reis naar binnen. Ik startte met een coachingstraject. Ik ontdekte dat ik altijd bezig was het goed te (willen) doen.

Het leven is een speeltuin 

Mijn coach zei op een moment: het leven is een speeltuin en dat is mij zó bijgebleven. Sindsdien ga ik anders om met dingen. Ik denk niet meer in termen als dingen fout doen. Hoezo fout doen, ik leer toch gewoon?

Ik ben toen weggegaan bij mijn werkgever en heb toen een periode als interim human resource adviseur gewerkt. Een periode waarin ik heel veel heb geleerd.

Zo heb ik geleerd hoe belangrijk het is om te focussen op waar je heel goed in bent. Het is belangrijk om te weten waar je heel goed in bent, maar ook waar je niet goed in bent. Dan kun je er namelijk voor kiezen om te stoppen met die dingen waar je niet goed in bent. Uit die periode en de lessen die ik daar leerde is mijn huidige visie en methode voortgekomen, die ik ‘Van hokje naar puzzelstukje’ noem. Ik vind dat iedereen moet ophouden met taken waar ze niet goed in zijn. Dat zijn bijvoorbeeld activiteiten die te lang duren en veel energie kosten, die geen goed resultaat kennen en waar geen verbetering in zit. Die taken loslaten maakt dat talenten vrijkomen. Dat geeft mensen de ruimte om ze datgene te laten doen waar ze wel van gaan vliegen, waar ze wel goed in zijn.

Hoe ziet jouw dag er uit?
Allereerst zorg ervoor dat mijn dagen niet te vol en druk zijn. Als ik te druk ben, kan ik namelijk niet goed voelen. Ik bouw bewust ruimte in voor reflectie, zodat ik vlot kan bijsturen. Ik hou van afwisseling, dus mijn dagen zijn ook afwisselend. De ene dag geef ik een lezing voor 200 coaches, de volgende dag ben ik twee DGA’s (directeur groot-aandeelhouder) aan het coachen om hun bedrijf vanuit zichzelf vorm te geven. Of ik geef een teambuilding. Of ik schrijf.

Heb jij nog tips voor de lezer hoe je zelfliefde kunt toepassen in het dagelijks leven?
Het begint met voelen. Om te voelen moet je vertragen. Als je met 120 km per uur door een landschap raast, zie je aanzienlijk minder dan met 50 km per uur. Dus zorg voor een rustmoment op je dag. Het liefst voor meerdere rustmomenten. En voel dan wat je nodig hebt en geef jezelf dat. Zelfliefde en zelfzorg zit echt in alles. Je kan de hele dag oefenen. Echt, het leven is een workshop! Zo was ik vandaag aan het hardlopen en ik wilde een lang rondje maken. Tijdens het lopen voelde ik echter dat ik moe was en  besloot ik wat rustiger te lopen en een korter rondje te doen. En het zit hem ook in dit moment. Zorg ik dat ik lekker zit? Zorg ik dat ik drink als ik dorst heb en kies ik dan waar ik echt behoefte aan heb?

Ken je het laat-maar laatje? Daar stop je dingen in die eigenlijk wel belangrijk zijn, maar die je zelf onbelangrijk maakt. Als je bijvoorbeeld eigenlijk zin hebt om iets te drinken, maar het komt niet goed uit. Dan zeg je: laat maar en dan stop je je behoefte in het laat-maar laatje. Dat laat-maar laatje wordt op een gegeven moment steeds voller en jijzelf steeds leger. Je wordt moe omdat je steeds je behoeftes aan het inslikken bent. Door goed voor jezelf te zorgen, laad je jezelf op.

Wil jij oefenen om liefdevoller met jezelf om te gaan?
De tip van Judith is om weer meer te leren waarnemen. De oefening die zij vaak in groepen doet is om samen in tweetallen naar elkaar te kijken. Neem gewoon eens waar wat je ziet, wat je opvalt en geef dat vervolgens terug aan de ander. De ander kijkt dan of hij het herkent of dat het verrast. En daarna draai je de oefening om. Waarnemen kun je de hele dag door doen, het traint je aandacht.

Het begint met gas terugnemen. Dan kun je beter waarnemen en beter voelen. En daarna stel je jezelf de vraag: wat voel ik en wat heb ik nodig? En dat geef je dan aan jezelf.

Heel erg bedankt voor dit interview, Judith!

Wil jij van zelfkritiek naar zelfcompassie gaan?

Kom dan eens proeven op de workshop: van zelfkritiek naar zelfcompassie.

Meer lezen hierover: http://christinevandecraats.nl/workshop-zelfcompassie/

by