Wat kun je doen als je een moment van stress, pijn of verdriet voelt?
Neem een zelfcompassiepauze!
Kerst is voor sommigen een periode waar ze zich echt op verheugen, een tijd om het huis gezellig te maken, te koken, te cocoonen en samen met familie en vrienden te zijn. Maar kerst kan ook stressvol en lastig zijn.
Misschien voel jij je allesbehalve ‘kerstig’, voel je je niet lekker, mis je een geliefde, is er ruzie of lopen de dingen anders dan je wilt. Kun je op die momenten dan vriendelijk voor jezelf zijn en goed voor jezelf zorgen?
Ik heb voor je een zelfcompassiepauze opgenomen en je kunt hem hier beluisteren. Misschien vind je het prettiger om erover te lezen? Dat kan hier.
Wie neem jij mee op reis?
3.34 uur: ik word wakker. Het wordt nog eens een gewoonte, dit is namelijk al de derde of vierde nacht dat ik op dit tijdstip wakker word. Herken je dat? Vorige week sliep ik diep, kon nauwelijks wakker worden, en nu word ik elke nacht rond dit tijdstip wakker, alsof mijn lichaam zegt “Joehoe, het is weer tijd hoor!”. Geen groot probleem; je hoeft geen slaaptips te sturen ;-). Het is bijna volle maan, dan slaap ik altijd onrustiger.
Maar ik werd dus wakker met het woord ontdekkingsreiziger in mijn hoofd. Dat was niet toevallig, want Loeke Braam – business & life story coach, sjamaan en (levens)kunstenaar, had het in mijn hoofd geplant tijdens een gesprek die dag. Wij hadden een inspirerend gesprek dat ging over kernwaarden, over waar je voor staat in wie je bent, wat je doet en wat je uitdraagt. En hoe jouw verhaal andere mensen kan raken.
Kernwaarden: we hebben ze allemaal, maar zijn ons daar niet altijd bewust van. Ik schreef er eerder blogs over, die kun je hier teruglezen, en ook wat zijn je kernwaarden?
Ik was enthousiast geworden door het gesprek omdat ik opeens weer in contact kwam met kernwaarden die in de vergetelheid waren geraakt. In de MSC-training die ik geef, komen onze kernwaarden ook aan bod. Het is belangrijk om ze te kennen en om te leven aan de hand van deze kernwaarden, want dan geef je aandacht aan wat je waardevol vindt. Als je je leven leeft vanuit je kernwaarden, dan wordt je leven waardevoller. Je leven geeft voldoening, omdat je dingen doet die betekenisvol zijn.
Als je je kernwaarden niet helder hebt, laat je je makkelijker meeslepen door de waan van de dag.
Kernwaarden bepalen
Na het gesprek ging ik weer aan de slag met de kernwaarden. Normaal gesproken doe ik dit in de natuur, maar ik ben echt snipverkouden, dus ik deed het even op de ‘gewone’ manier. Je kunt heel gemakkelijk op internet een lijst van waarden vinden.
Neem er echt even de tijd voor: lees ze rustig door (hardop lezen kan helpen) en kies er maximaal tien van uit.
Geef vervolgens aan hoe belangrijk deze waarden voor je zijn op een schaal van 1 tot 10, waarbij 1 niet belangrijk is en 10 zeer belangrijk. Kies uit die tien nog eens vijf waarden uit die je definitieve lijst te bepalen. Lees de waarden nog een keer hardop en voel wat het met je doet.
Nu heb je vijf waarden die voor jou heel belangrijk zijn. Kijk ook hoeveel aandacht je op dit moment aan deze waarden besteedt. Hoeveel tijd zou je aan deze waarden willen besteden?
Het is echt helpend om aan het begin van de dag je waarden te herinneren en bewust te kiezen waar je vandaag aandacht aan wil besteden.
Nachtelijke passagiers
Even terug naar de nacht. Want daarin bevind ik me nog steeds. Ik ben maar gaan schrijven, want deze inspiratie roept om aandacht.
Ik realiseerde me opeens dat mijn kernwaarden ook gerepresenteerd worden door sommige passagiers van mijn bus. Passagiers, zul je zeggen, hoe bedoel je? Nou, we hebben sub-persoonlijkheden. Ze worden ook wel passagiers van een bus genoemd, waarbij jij achter het stuur zit. Je kent er vast wel een paar: de innerlijke criticus bijvoorbeeld, de perfectionist, de pleaser, de drammer, het innerlijk kind, de sergeant waarvan je van alles moet, maar ook de dromer, de levensgenieter, de rebel enzovoort. Deze subpersoonlijkheden zijn er gekomen om ons te beschermen toen we nog heel klein waren en afhankelijk waren van onze ouders, opvoeders en leraren. Sommige nemen soms een wel heel prominente plek in onze bus in, ze trappen continu op de rem, of nemen zelfs het stuur over! Soms denken we zelfs dat we ze zijn. De perfectionist bijvoorbeeld. Dan hoor je iemand zeggen: ik ben een perfectionist. Nee joh, je hebt een perfectionistisch deel in jou, maar je bent het niet.
Maar ik dwaal af. Vannacht stapten er dus drie nieuwe, oude bekenden bij mij in de bus.
Ik stel ze graag aan jullie voor:
De ontdekkingsreiziger. Zij houdt van reizen, zij houdt van avontuur. Zij houdt van spontaniteit, van spontane ontmoetingen. Zij verwondert zich, zij ziet kansen, zij is moedig, zij voelt zich vrij. Als de ontdekkingsreiziger op pad gaat, dan kijkt ze op een andere manier naar het alledaagse leven en weet daar een andere draai aan te geven. Net zoals kleine kinderen als je daarmee gaat wandelen, zien ze ook van alles, verwonderen ze zich ook over van alles, zo is de ontdekkingsreiziger ook.
Ze is dol op plots een goed gesprek met iemand die ze niet kent, ze laat het leven gebeuren. Ze is stoer, open, spontaan en ziet kansen. Mijn ontdekkingsreiziger staat voor de waarde: Plezier en speelsheid.
Ten tweede stel ik jullie graag voor aan de Sjamaan. Ja, het wordt een mooi gezelschap, hè? De Sjamaan is eigenlijk altijd in me, maar ik maak er niet altijd contact mee. We hebben allemaal een sjamaan in ons, een Eigen Wijze. De sjamaan staat voor aards zijn, voor natuur, voor rust, voor mediteren en yoga, voor de wijze, oude vrouw in mij. De sjamaan reist graag alleen maar is ook graag onderdeel van een groep gelijkgestemden; ze houdt van rituelen. Voor haar is Eigenwijs zijn belangrijk: op eigen wijze het leven leiden. Mijn Sjamaan of Eigen Wijze staat voor de waarde Stilte en natuur.
De sjamaan is een belangrijke tegenhanger voor de derde en laatste persoon die ik jullie ga voorstellen, en dat is vlinder! Vlinder is een heel natuurlijk onderdeel van mij. Mijn vlinder fladdert graag, houdt van schoonheid, is schoonheid, is gevoelig, fijngevoelig zelfs, en ze gaat van kleur naar kleur; ze houdt van lichtpuntjes, ze sprankelt en ze doet. Mijn vlinder is lief, romantisch, puur, speels en licht. Zij staat voor de waarde: Schoonheid en gevoeligheid.
Deze drie personen zullen de komende tijd elke dag een plek voorin mijn bus krijgen. Het wordt een gezellige reis, dat weet ik nu al! Ik heb ze graag aan boord, temidden van de andere passagiers die ook meerijden.
En nu ben ik heel benieuwd wie er bij jou in de bus zitten. Herken je sommige van mijn sub-persoonlijkheden? En welke waarden vertegenwoordigen jouw drie belangrijkste reisgezellen?
Schrijf ze hieronder! Ik ben heel benieuwd naar jouw passagiers!
Sowieso, laat even weten wat je van dit blog vindt, vind ik leuk om te lezen.
Mocht je het interessant vinden, deel het dan vooral!
Mooie reis toegewenst,
Christine
p.s. de training Mindful Zelfcompassie start donderdagavond 8 november. Meer informatie over de training, vind je hier. Er is nog plaats, dus heb je interesse, laat het me weten. Heb je een vraag, stuur me een berichtje, dan neem ik contact met je op. by
Hef je eigen blokkades op!
Er is iets veranderd. Ik durf het bijna niet op te schrijven. Want meteen popt de gedachte op “wat zullen ze wel niet van me denken”. Zo grappig. Want dat is juist de gedachte waar deze blog over gaat.
Ik heb ook de neiging om dit wat er is, deze verandering, af te kloppen. Alsof het zo weer kan verdwijnen.
En natuurlijk zal de gedachte en daarmee de angst die met die gedachte gepaard gaat wel weer op-poppen. Want hé, dat deed hij net ook tenslotte. Maar ik voel ook dat ik me niet langer door die gedachte laat ringeloren.
Dat gaat niet meer gebeuren. Punt. Verschijnen. Prima. Herkennen. Check. Maar dingen niet meer doen, mezelf klein houden door die gedachte: nee, dat is klaar.
Waar heb ik het over? Nou, ik voel me zo vastberaden. Ik voel me zo overtuigd. Eindelijk voel ik me zeker over alles waar ik in geloof, alles wat ik al jaren in praktijk breng: mindfulness, zelfcompassie, buitencoaching, kundalini yoga. Ik ga daar niet meer geheimzinnig over doen. Sterker nog: ik ga hiermee bedrijven benaderen, mensen aanspreken, erover schrijven en wie weet: meer video’s maken.
En dat is dus een verandering.
Ja, zul je misschien denken, maar dat deed je toch al? Klopt. Als je mijn nieuwsbrief of de posts op mijn Facebookpagina leest, heb je me in deze rollen vaak voorbij zien komen. Maar ik deed het wel maar ergens ook nog niet. Ik hield mezelf in. Als ik ruimte kreeg, dan vertelde ik erover. Maar voelde ik die ruimte niet, dan niet. Bang voor afwijzing, bang dat mensen het vaag, zweverig, stom zouden vinden of zouden twijfelen aan mijn deskundigheid. Ik was bang, dus deed ik niet.
En daarmee stond ik niet achter mijzelf. Achter datgene wat voor mij zo belangrijk, zo prettig en zo goed is.
Als je me volgt, dan weet je wellicht dat ik onlangs weer in retraite was, en tijdens die vijf dagen van stilte en meditatie merkte ik opnieuw hoe we onszelf ongelukkig kunnen maken. We houden onszelf gevangen, terwijl we eigenlijk gewoon vrij zijn.
En dat is zo ontzettend zonde! We hoeven ons niet klein te houden of klem te zetten met gedachten, patronen, overtuigingen. Je hoeft ze alleen maar te doorzien. Als je er een beetje afstand van kan nemen, zie je dat je keuzes hebt.
Zo kun je kiezen wat op dat moment voor jou behulpzaam is. Kiezen voor zelfzorg.
Kiezen voor liefde. Kiezen voor vrijheid.
En weet je hoe het voelt, nu ik me niet langer laat leiden door die angstgedachte? Vrij! Terwijl ik dit schrijf, voel ik me zo blij. Niemand anders die er last van had, maar wat had ik last van mijzelf :-). En nu voel ik tot in mijn vezels dat het anders is. In ieder geval for the time being :-).
En dat gun ik jou ook. Dat je op een andere manier kunt omgaan met jezelf. Dat je vriendelijker bent voor jezelf. Dat je jezelf steunt. Dat je met zachte kracht de dingen doet en zegt die goed voor je zijn. Dat je kunt zijn wie je bent.
Op 8 november start de achtweekse zelfcompassietraining. In deze training leer je hoe je vriendelijker voor jezelf kunt worden, maar ook hoe je jezelf compassievol kunt motiveren en achter jezelf kunt gaan staan. Je leert hoe je op een vriendelijke manier aanwezig kunt zijn met je eigen gedachten, gevoelens, emoties en ervaringen. Dit leer je aan de hand van diverse oefeningen zoals meditatie, visualisatie en schrijfopdrachten. En je gaat het dagelijks oefenen. Want compassie kan je leren en je kunt het trainen. Meer weten? Stuur me een berichtje, ik vertel je er graag over. Of kijk hier.
Herken je dit? Waar zou jij je vrij in willen voelen? Welke beperkende overtuigingen houden jou in de ban?
Vind je dit blog leuk? Delen is fijn! by
Mindful wandelen op woensdagavond
Vergeven is geven
- omdat ik minder blogs schrijf dan ik me had voorgenomen
- omdat ik vandaag zo moe ben
- omdat ik eigenlijk van mijzelf vind dat ik veel meer moet doen op een dag
- omdat ik vaak tijd voor mezelf nodig heb en ik dan ongeduldig kan zijn met mijn kinderen
- omdat ik zulke hoge verwachtingen van mijzelf heb
- omdat ik niet perfect ben
- omdat ik het leven af en toe zo verschrikkelijk ingewikkeld vind om het dan vervolgens weer helemaal fantastisch te vinden
- omdat ik mijzelf af en toe zo ongelofelijk naar beneden kan halen en kan twijfelen aan mijn waarde
- omdat ik me soms zo kan mee laten slepen door mijn gedachten ondanks alle mindfulness en zelfcompassie bij elkaar
- omdat ik standaard net iets te laat naar bed ga
- omdat ik soms zo onhandig uit de hoek kan komen en onzeker ben
- omdat ik soms zo boos kan zijn op de kinderen
Vergeven is geven.
Want terwijl ik mijzelf vergeef, voel ik hoeveel vrijer ik me voel. Voel ik ruimte ontstaan.
Doorzie ik de criticus. Mijn oude patronen. Die torenhoge verwachtingen.
Moet ik lachen om hoe ik mezelf soms klem zet, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Voel ik liefde voor mijzelf. En voor anderen die net zoals ik af en toe aan het klunen zijn.
En ga ik nu lekker naar buiten, met het hondje wandelen. Gewoon omdat dat kan en omdat ik dat wil.
En mijn to-do lijst? Die blijkt opeens een stuk kleiner te zijn.
Geweldige oefening dit! Echt moet je ook eens doen.
Ga gewoon even zitten. Sluit je ogen. Haal drie keer diep adem. Laat je adem dan zijn natuurlijke gang weer gaan.
Leg een hand of twee handen op je hart.
Waarvoor vergeef jij jezelf?
En hoe voelt dat? Wat verandert er?
Feel the fear and do it anyway
De aandachtige lezer heeft het misschien gemerkt. Ik loop iets achter met mijn wekelijkse blog. Ik begin altijd enthousiast met dingen maar vind het best lastig om sommige dingen vol te houden. Niet alles hoor, zo ben ik ooit begonnen om in de ochtend een smoothie te maken en dat doe ik nog steeds elke dag. Gewoon omdat het goed voor me is, althans ik voel me er goed bij.
Zo ben ik ook ooit begonnen met het doen van oefeningen elke ochtend. En dat doe ik nog steeds. Gewoon omdat ik me er goed bij voel. Fitter. Gezonder.
Maar wekelijks zo’n blog schrijven is toch lastiger. Wat maakt dat dat lastiger is? Angst. Twijfel en zelfkritiek hebben hun intrede gedaan. Zichtbaarheid is best lastig.
Angst. Iedereen is wel eens bang. Bang voor afwijzing, bang voor spinnen, bang dat je kind ziek wordt, bang voor ruzie. Angst hoort bij het leven. Het is gewoon een van de emoties. Toch zou ik soms een wat minder innige relatie willen hebben met Angst. Als ik in een groep wat moet zeggen, dan voel ik altijd mijn maag in elkaar krimpen. Cognitief weet ik dat er geen werkelijke dreiging is. Wat is het ergste dat er me zou kunnen overkomen? Vaak is dat voor mij afwijzing of dat iemand boos op mij wordt. Maar wie zegt dat ik dat niet zou kunnen dragen? Angst voor vermeende kritiek, voor vermeende afwijzing. Terwijl dat misschien 9 van de 10 keer niet gebeurt. En je die tiende keer waarschijnlijk best gaat overleven? En toch houden we onszelf in, laten we delen van onszelf niet zien. Wat zonde toch dat we onszelf zo beperken?
Feel the fear and do it anyway!
Wat zou je doen als je geen angst zou kennen? Stel jezelf die vraag eens. Wat zou je van jezelf willen laten zien? Wat zou je weleens tegen iemand willen zeggen? Waarin beperk jij jezelf?
Ondanks dat angst een bekende voor mij is, laat ik me steeds minder vaak beperken. Steeds vaker lukt het mij om vrij te zijn. Gewoon mezelf. Ik spreek mijzelf uit ondanks die kriebelige sensaties in mijn buik. Ik ben me bewust van die vermeende gevangenis en van overtuigingen die mij niet verder helpen.
Als ik achterom kijk, zie ik dat ik gewoon ergens begonnen ben. Met het nemen van een eerste stap. En daarna een volgende. Het was geen recht pad, soms boog het naar links, soms naar rechts. Angst was altijd wel aanwezig, soms opdringerig, soms bijna slapend. En die eerste stapjes die toen zo spannend waren, zijn nu niet meer zo spannend. Dat is best wel geruststellend.
Ik wist niet precies waar de weg naar toe leidde, wel had ik een innerlijk kompas. Niet een hele sterke, soms aanwezig als een stil verlangen, op andere momenten als de onbevangenheid van een enthousiast kind.
Vandaag ben ik blij. Trots op al die kleine stapjes. Ik spreek mezelf moed in voor de volgende stappen die ik te zetten heb. En moedig jou ook aan om stappen te zetten. Zet ze niet op wilskracht, maar moedig jezelf liefdevol aan. Kijk, de zon schijnt. Je jas mag bijna uit. Laat jezelf zien!
Welke stap wil jij zetten? Wat zou jij doen als je niet bang was? En wat brengt jou dat als je dat doet?
Stilstaan is vooruitgaan!
Ik zal het je maar eerlijk vertellen: ik vind het moeilijk om ziek te zijn. Niemand vindt het natuurlijk leuk om ziek te zijn, want je voelt je dan belabberd. Maar ik vind het vooral moeilijk om me ziek te melden. Ik ben zo loyaal naar mijn werkgever en mijn klanten dat er maar weinig loyaliteit aan mijzelf overblijft. Vroeger kachelde ik dus gewoon door, ziek en wel, om me dan vervolgens ’s avonds lamlendig in bed te storten, en daar desnoods het hele weekend te blijven. Om dan vervolgens weer te gaan werken, ook als ik me nog niet beter voelde, om dan ’s avonds weer lamlendig op de bank te belanden.
Dat is veranderd! Nou ja, voldoende veranderd. Ik was vorige week ziek. Mijn lijf gaf het al een tijdje aan, want ik kreeg last van mijn SI-gewricht en was snipverkouden. Iedereen heeft zo zijn zwakke plekken. Je noemt het een zwakke plek, maar eigenlijk is het een alarmsignaal, eigenlijk is het je vriend. En die vertelt je: húúh, ho, even gas terugnemen! Je hebt even rust nodig, of wat aandacht nodig. Bij mij zijn mijn oplettende ‘vrienden’ dus mijn SI-gewricht, een verstopt voorhoofd en een laag energiepeil.
Maar ik luisterde naar de signalen. Dus ik naar de fysio. Op de terugweg kreeg ik opeens schele hoofdpijn, migraine-achtig. Ik ging meteen mijn bed in; hier was totale overgave vereist. Ik zegde mijn afspraken af, informeerde mijn werkgever en was best een beetje trots op mijzelf. Omdat ik gewoon zo braaf naar mijn lichaam luisterde! Geen kunst, ik kon gewoon niet anders.
Toeval bestaat niet. Of toch wel?
Maar nu komt het grappige. Op het moment dat ik me overgaf, erkende dat ik ziek was en rust nam, gebeurden er allerlei toevallige dingetjes. Hoewel, toeval bestaat toch niet? Ik deed dus helemaal niets en plots mocht ik ontvangen, echt waar! Er belde iemand die het idee had dat ik voor hem iets kon betekenen, en met mij in gesprek wilde. Mijn fysio kwam met een supergaaf plan, iets wat we de komende tijd samen gaan onderzoeken. Zou zo gaaf zijn! En ik kreeg een mail om mee te doen met een workshop. Kortom: opeens begon er van alles te bewegen. Precies in een periode waarin ik een beetje vast zat.
Ik wilde vooruit, maar alles ging moeizaam. Het stroomde niet. Geen tijd om dingen te onderzoeken. Steeds bezig met het resultaat. Kortom, ik was weggedreven van de fun, het plezier, de passie, dat kleine of grote gevoel van blijdschap. Van gewoon maar doen, het vonkje van inspiratie of die plotselinge ingeving volgen, zonder te weten waar het toe leidt…
Het geluk was opeens aan mijn zijde. Dit was niet de eerste keer dat dit gebeurde. In het najaar was ik ook een dag of twee ziek. En precies toen meldden zich nieuwe mensen aan, en kon ik meteen erna een aantal mooie sessies doen. Magisch toch?!
Rust. Stilte. Het was precies wat ik nodig had. Als ik naar buiten keek, begreep ik het ook. Logisch toch? Het is winter. De natuur is ook nog stil. Maar ondertussen, diep in de grond, diep in de bomen gebeurt al van alles. Zaadjes zijn al geplant. Maar welk zaadje komt tot bloei? Dat vraagt om stilte en afstemming. Het vraagt ook vertrouwen. Vertrouwen dat dingen weer tot bloei komen. En mijn overgave leidde tot bloei. Die stilstand was gewoon nodig. Ik kwam juist daardoor in beweging. Mijn energie keerde terug, ik werd weer beter. En ik voel mijn vonkjes weer. Ik durf ze weer te volgen.
Herken jij dat? Dat in stilstand en rust prachtige cadeautjes verstopt zitten? Misschien ontstaan er nieuwe ideeën, of misschien voel je plots weer wat voor lieve vrienden en familie je hebt. Misschien krijg je weer inspiratie door lekker te lezen of een film te kijken. Misschien voel je weer waar het bij jou om draait in je leven.
Ik ben heel benieuwd naar de cadeautjes die jullie hebben kunnen uitpakken tijdens stilstand.
Deel je het hieronder?by
Wat is nou echt belangrijk?
Woensdagmiddag. Half drie. Ik zit aan de keukentafel op mijn laptop te werken. Om mij heen liggen allemaal mappen. Ik ben eigenlijk vrij. Maar ja, ik heb het zo druk en ik moet echt een achterstand wegwerken. Ik kijk naar buiten en zie mijn dochtertje met haar vriendin over het tuinpad richting speeltuin huppelen. Blij, vrolijk en vol enthousiasme. Klein en toch ook al een beetje groot. Nog maar twee jaar, wat heet: over anderhalf jaar, gaat ze naar de middelbare school. En plots denk ik: wat ben ik aan het doen? Ik werk over en ben eigenlijk vrij. Mijn dochter is nu nog op woensdagmiddag thuis en ik kan gewoon fijne dingen met haar doen.
Stil staan bij je waarden
Stilstaan bij je waarden, doe jij dat wel eens? Ik realiseerde me op dat moment dat ik niet trouw was aan mijn waarden. Begrijp me goed: als ik werk, dan ben ik trouw aan de waarden ‘kwaliteit’ en ‘inhoud leveren’ en ‘verbinding hebben’. Maar nu hoefde ik niet te werken. Baalde ik er stiekem een beetje van dat ik het zo druk had en vergat ik een hele belangrijke andere waarde en dat is: een liefhebbende moeder zijn en er echt zijn voor mijn kinderen. Dus toen ik mij dat herinnerde was de keuze simpel. Ik klapte mijn laptop dicht en ging lekker met dochter en hondje naar het bos voor een wandeling. Heerlijk! Lekker vrij zijn, fijne dingen met elkaar doen en haar echt aandacht geven.
Plezier hebben. Dat zorgde er ook voor dat ik de volgende dag met zin en uitgerust weer aan het werk ging. Door de afstand die ik genomen had, kon ik bovendien hoofd- en bijzaken onderscheiden en zien wat ik zelf moest doen en wat door de ander.
Trouw zijn aan mijn waarden oftewel eerlijk zijn, helpt mij dit jaar om steeds meer en steeds vaker te doen wat ik belangrijk vind.
Onderzoek heeft uitgewezen dat voldoening heel belangrijk is voor je eigen welbevinden en je geluk.
Een van de vijf meest voorkomende spijtbetuigingen van stervenden is: had ik maar de moed gehad om een waar leven te leiden, in plaats van te doen wat anderen van mij verwachten. Ik schreef er al eerder over, hier kun je dit blog lezen.
Ik heb niet voor niets dit jaar als thema eerlijk zijn gekozen. Voor mij betekent dit onder andere trouw zijn aan mijn waarden en achter mijzelf gaan staan. Op klein, dagelijks niveau helpen mijn waarden mij om te kiezen, om focus te houden op wat belangrijk is. Op groter niveau helpen zij mij bij het maken van grotere keuzes, bij het bewandelen van mijn eigen pad.
Volg je eigen pad!
Duidelijk weten wat je waarden zijn helpt om keuzes te maken die jouw leven waardevol en plezierig maken. Je waarden staan voor wie je wilt zijn en hoe je jouw pad van het leven wil lopen.
Ik las vorige week hier een heel leuk artikel over in het Psychologie magazine. Susan David heeft een nieuw boek geschreven, genaamd Emotionele Flexibiliteit. Volgens Susan David is het volgen van je eigen pad de kunst om te leven volgens je persoonlijke waarden, de overtuigingen en het gedrag die je betekenis en voldoening geven en niet naar de waarden die je zijn opgelegd door anderen en ook niet naar wat jij denkt waar je om zou moeten geven, maar waar je oprecht om geeft. Want anders kijk je straks aan het eind van je leven achterom en heb je spijt.
Wat zijn die dingen die er voor jou echt toe doen? Kernwaarden geven je een doel en zijn je kompas, dus het is belangrijk om ze te leren kennen en er vervolgens ook naar te leven. Dat laastste is best spannend, want misschien botst het wel met de verwachtingen van anderen. Maar het geeft enorm veel voldoening als je trouw bent aan jouw waarden.
Onderzoek wijst uit, schrijft David, dat het hebben van een sterk besef van wat belangrijk is leidt tot groter geluk, een betere gezondheid, een beter huwelijk en zelfs tot groter academisch en zakelijk succes. Wie wil dat nu niet:).
Hoe kom je er nu achter wat jouw waarden zijn? Stel jezelf eens de volgende vragen:
Stel dat je in de laatste fase van je leven bent gekomen. Wat hoop je dan te kunnen zeggen over jezelf?
Wat zou je willen dat er op jouw begrafenis over je gezegd wordt?
Wat is belangrijk en van waarde geweest?
Wat heb je bijgedragen, wat heb je in de wereld gezet?
Waar stond jij voor? Waar draaide het bij je om?
Wanneer was jij blij? Wanneer voelde jij echt voldoening?
Waar was jij echt enthousiast over?
Wat irriteerde je mateloos? Wanneer was je echt verontwaardigd en aan welke waarde werd toen niet voldaan?
Wat hoop je gedeeld te hebben of achter gelaten te hebben?
Hoe wil je herinnerd worden?
Dit zijn moeilijke vragen, maar het is echt belangrijk om jezelf te kennen en te weten wat jou blij maakt en wat voldoening schenkt. Neem dus de tijd om papier en pen te pakken en echt op te schrijven wat belangrijk voor je is.
Je kunt voor elk gebied in je leven kijken wat jouw waarden zijn. Wat voor vrouw wil je zijn? Wat voor moeder? Wat voor dochter? Etc…..
En hoe zit dat eruit in het dagelijkse leven?
Wat doe je dan?
Wat kun je per dag doen om deze waarde te leven?
Hoe geef ik uiting aan deze waarden in het dagelijks leven?
Wat zijn obstakels die ik hierbij tegenkom? Wat houdt mij tegen om deze waarden na te leven?
Wat kan mij helpen om elke dag meer naar mijn waarden te leven? Wat zou ik mezelf toe willen wensen?
Een mooie manier om de dag te beginnen is om heel even tijd te nemen voor jezelf. Sluit even je ogen en breng je aandacht naar je adem. Zit een moment in stilte. Leg dan je handen op je hart. Voel even hoe dat voor je is. Stel dan jezelf de vraag:
welke waarde is voor mij belangrijk vandaag? Benoem die waarde voor jezelf. Hoe zou ik vandaag hier uiting aan kunnen geven?
Meer lezen over het artikel Volg je eigen pad kan hier. Echt de moeite waard, zo schrijft Susan bijvoorbeeld ook over hoe je om kunt gaan met tegenstrijdige of eigenlijk …. waarden. Lezen dus dit artikel. Heb je minder tijd maar wil je toch je waarden leren kennen? Doe dan deze test.
Als ik met mijn klanten op pad ben, lopen we ook vaak een eigen pad. Juist buiten in de natuur worden waarden snel duidelijk. Bijvoorbeeld als iemand heel bewust een eigen plek met een weids uitzicht uitkiest in het bos. Ruimte blijkt dan bijvoorbeeld een hele belangrijke waarde te zijn in het leven. Vervolgens kun je kijken in hoeverre ruimte deel uitmaakt van het werk- en privé-leven.
Welke waarde is voor jou heel belangrijk? Hoe geeft deze waarde richting in jouw leven?
Ik ben benieuwd!
Tot volgende week!
Wat zijn jouw kernwaarden?
Misschien ken jij ze ook: de vijf meest voorkomende vijf spijtbetuigingen van mensen op hun sterfbed opgetekend door Bronnie Ware. Een van deze vijf is: ik zou willen dat ik de moed had gehad om een waar leven te leiden, niet het leven dat anderen van mij verwachten.
Een waar leven leiden, hoe doe je dat? Een van de manieren om dit te doen is om je kernwaarden te kennen en deze ook daadwerkelijk te leven en trouw hieraan te zijn.
Kernwaarden geven je een doel, ze zijn je kompas, je laat je minder leiden door omstandigheden en door druk van buitenaf.
Je kunt de juiste beslissingen maken, beslissingen die gebaseerd zijn op jouw kernwaarden.
Je krijgt meer vertrouwen, omdat je echt je eigen koers vaart.
Kernwaarden geven een gevoel van zingeving en richting in je leven.
Afstemmen op deze waarden gaat niet vanzelf. Je kunt jezelf eraan herinneren door post-its in huis op te plakken of om een week lang elke ochtend jezelf te herinneren aan jouw vijf belangrijkste kernwaarden. Zo geef je die dag richting.
Een van mijn kernwaarden is bijvoorbeeld vriendelijkheid. Als ik me ’s ochtend hier echt op afstem, dan verloopt mijn dag echt anders. Dan groet ik de buurman even, ondanks mijn haast. Laat ik iemand voorgaan bij de kassa, groet ik mensen op straat, neem ik echt even de tijd voor mijn kinderen als ze uit school komen en kat ik mijzelf niet af als ik iets fouts doe.
Hoe leer je nu jouw eigen kernwaarden kennen? Daar vertel ik een volgende keer over!
Je kunt je natuurlijk ook aanmelden voor een sessie buitencoaching om in de natuur jouw kernwaarden te ontdekken.
Ik ben benieuwd wat je van dit blog vindt en hoor graag wat jouw kernwaarden zijn!
Ik moet helemaal niets!
Het begon twee weken geleden. Het ging heel geleidelijk. Het ‘ik moet of het moet’ beest kroop eerst op mijn huid en later steeds dieper onder mijn huid.
Mijn 365 dagen project ben ik toch vooral begonnen voor mijzelf en niet voor iemand anders. Ik begon het omdat ik mijzelf wilde helpen om vrijer te worden. Minder afhankelijk van de mening van anderen en vooral om mijzelf te accepteren precies zoals ik ben. Want dat gaat al best goed, maar dat kan altijd beter, nietwaar? Maar goed, dat beest zat ondertussen onder mijn huid en vond van alles. Opeens vond ik dat elk blog wel nuttig moest zijn voor de eventuele lezer. En ook grappig. En het mocht ook niet steeds gaan over wat er niet goed gaat, want ik moet vooral laten zien dat ik als coach het zelf helemaal onder controle heb, dat leven en al die emoties. Dus als ik dan iets benoem, dan moet ik het doorleefd hebben en de lezer een wijze les meegeven. Afijn, ik blokkeerde volledig. Ik had geen enkele inspiratie en ook geen enkele zin om te schrijven. Die vrijheid waar ik zo naar streefde was ver te zoeken. En dat lag maar aan een iemand: aan mijzelf. Toen zag ik dit citaat en moest ik lachen. Want ik hoef helemaal niet zus of zo te zijn, of inspirerend (liefst wel:)), ik mag gewoon mijn heerlijke rommelige, gevoelige, gecompliceerde zelf zijn! Dat doe ik in mijn coaching: de ander volledig zichzelf laten zijn, oordeelloos aanwezig zijn en de ander accepteren precies zoals hij/zij is. Maar als het op mijzelf aankomt, blijk ik onbewust toch heel veel overtuigingen te hebben die mij belemmeren. Daarnaast staat er vaak een legertje soldaten de meest verschrikkelijke dingen naar me te schreeuwen. Kritiek, kritiek, kritiek. Echt waar, een mens zou er van omver vallen. Gelukkig ben ik me er bewust van, dus dat gebeurt niet. Maar lollig is het niet.
I decided that the most subversive, revolutionary thing I could do was to show up for my life and not be ashamed. Ann Lamott
Het meest revolutionaire wat ik kan doen is mijzelf laten zien en mij niet schamen. Juist door erover te schrijven, door het te zien, ontdek ik waar ik nog niet vrij ben. Waar ik mijzelf nog niet accepteer. En dat het zo menselijk is om het ene wel goed en leuk te vinden (energie hebben, inspiratie hebben, blij zijn) en het andere liever niet te hebben (moeheid, geen idee hebben, bluh-gevoelens hebben). Het een kan niet zonder het andere bestaan. Ik weet het allemaal zo goed (rationeel gezien), maar ondertussen kan ik het bij mijzelf wel eens niet doorhebben. Bewustzijn helpt. En liefde en humor. Doorzien wat er gebeurt.
Soms helpt het mij om op een afstandje naar mijzelf te kijken, alsof ik kijk naar een vriend of vriendin en dan kan ik mijzelf plots best lief vinden. Dan kan ik zien dat ik ook maar mijn best doe. Dat het soms worstelen is. Maar dat alles oké is.
Dat ik niets moet. Dat ik gewoon mag zijn.
En toen het ik-moet beest weer was weggekropen, kwam ik ook weer bij mijn plezier, mijn lol en mijn inspiratie.
Die quote gaat bij mij op de koelkast om mij eraan te herinneren dat het helemaal oké is om lekker messy te zijn.
Dus hierbij mijn aanmoediging voor komende week: Be messy and show up! De wereld is mooi met jou erin!