2016 eindigde goed. Ik heb echt een mooi jaar gehad. Ik ben gelukkig in de liefde, gezond, blij en dankbaar voor mijn drie prachtige dochters, ik woon op een prachtige plek, ben zo blij dat ik lekker mag rondstruinen in de bossen of op het strand, heb een baan en een eigen bedrijf. In 2016 heb ik mijn bedrijf ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Ik heb mijn eerste workshops gegeven, mooie coachingsessies gegeven, meegedaan aan een stilteretraite en een prachtige teachertraining gedaan waardoor ik nu zelf trainingen mindful zelfcompassie mag geven.
Maar toch voelde ik me de laatste week van 2016 niet zo goed. Op Facebook en in mijn mailbox las ik allemaal berichten dat ik 2016 moest evalueren en dat 2017 mijn jaar zou worden, met tips hoe ik nog gelukkiger en succesvoller zou kunnen worden en wat ik daarvoor zou moeten doen. Pff, hou toch op! Ik voelde me alleen maar futloos, ik wist niet wat ik wilde, waar ik goed in was en of er iemand wel op mijn diensten zat te wachten. Ik had allerlei inspanningen gedaan, marketingtips opgevolgd, een e-book geschreven, maar ondanks dat had ik nog geen aanmeldingen voor de training die ik 16 januari ga geven.
Het voelde alsof ik tegen de stroom in aan het zwemmen ben. Moeizaam ging het. Aan de andere kant veel mensen hadden mijn e-book gedownload en ik had in de maand december diverse coachingssessies. Prachtige sessies in de natuur.
Ik had echt even de tijd nodig om te balen, verdrietig te zijn en het even niet goed te weten. En rust te nemen. Maar ook om leuke dingen te doen, fijne mensen te zien, steden te bezoeken, weer bij te praten met vrienden. Want de focus lag de laatste tijd wel heel erg op het krijgen van aanmeldingen, op dat bedrijf, op steeds meer nieuwe kennis vergaren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Heel serieus allemaal, maar waar was het plezier en de blijdschap?
Na een paar dagen, om precies te zijn op 1 januari, werd ik wakker vol energie (terwijl ik toch behoorlijk laat en ietwat brakkig mijn bed in was geduikeld:)). Al die dagen had mijn hoofd nergens naar gestaan, maar nu ging ik met man, een vriendin en kinderen naar het strand voor een heuse nieuwjaarsduik. Vol adrenaline. En ik had weer zin om aan het werk te gaan. De twijfel was weg. Ik heb er niets voor hoeven doen.
Soms is het goed om twijfel, verdriet, angst, somberheid er gewoon te laten zijn. Erop te vertrouwen dat het weer anders wordt. En ondertussen gewoon lief voor jezelf te zijn. Wat heb je nodig? Wat kun je tegen jezelf zeggen als je je zo voelt?
Vroeger bleef ik enorm hangen in somberte en twijfel. Ik werd meegesleept door de kracht van deze emoties. Nu kan ik beter voor mezelf zorgen en beter relativeren. Want je hebt die gevoelens, maar je bent ze niet. Jij bent veel groter dan je emoties en je gedachten. Vroeger liet ik me wel definieren door deze gevoelens en was ik bang dat anderen mij ook zo zouden zien. Dat is nu veranderd. Vroeger oordeelde ik ook over deze gevoelens. Blij was goed, somber was slecht. Dus zat ik mijzelf dwars op die momenten dat ik het feitelijk al wat zwaarder had. Nu zijn deze oordelende gedachten er ook, maar doorzie ik ze meer. Bovendien ben ik lief voor mezelf als dit gebeurt. Alles duurt daardoor minder lang en is ook minder heftig.
Eerlijkheid, acceptatie en toelaten
Maar wat ik je wilde vertellen, is dat ik op 1 januari plots wel kon terugblikken op 2016 en wensen ontstonden voor 2017. Ik voelde heel duidelijk het verlangen om meer met de stroom mee te gaan. Ik stelde mijzelf de vraag: Wat belemmert mij? Waarin belemmer ik mijzelf? Waar kan ik vrijer in worden? Hoe kan ik meer met de stroom meegaan?
Het antwoord kwam onmiddellijk. Ik kan vrij zijn door eerlijk te zijn. Door mijzelf echt te laten zien. Door nog meer mijzelf te accepteren. Dit acceptatieproces is al veel eerder begonnen, maar ik mag mijzelf nog meer accepteren (zal waarschijnlijk mijn hele leven wel duren:)). Ook wil ik minder controleren, minder bang zijn en dus meer toelaten.
Want ik ben nog steeds bang voor wat anderen van mij denken. Ik heb vaak veel ideeën, maar voer ze niet altijd uit, omdat ik dan bang ben dat het stom wordt gevonden, men mij zweverig of vaag gaat vinden, het wordt afgekeurd. Feitelijk zijn het mijn eigen beperkende overtuigingen die mij tegen houden. Dit is waar ik acceptatie mag inzetten. Acceptatie van mijzelf en van wat ik doe en de controle mag loslaten. Want wat is het ergste dat kan gebeuren? Dat ze het stom vinden. Oké, so what?! Als ik het zelf accepteer, is dat toch niet zo erg?
Ik verheug me nu al op al die ideeën die ik ga uitvoeren, op het volgen van de blijdschap die ik voel als ik iets bedenk. Op de eerlijkheid waarmee ik mijzelf in de wereld zet. Wat een energie zal het geven om me niet langer anders voor te doen!
Ik verheug me op de introductieworkshop mindful zelfcompassie die ik 11 januari ga geven bij De Ommezwaai in Castricum. Ik verheug me op alle coachingsessies met klanten. Ik ben benieuwd wat 2017 mij gaat brengen.
Elke week zal ik op deze pagina een kort verslagje maken van 365 dagen eerlijkheid, acceptie en toelaten. Via mijn nieuwsbrief en Facebook breng ik je op de hoogte van mijn blog.
En jij? Wat is jouw woord voor 2017? Wat gun jij jezelf dit jaar?
Herken je iets van mijn verhaal? Waar laat jij je belemmeren en waar verlang je naar?
Post het hieronder, zo kunnen we elkaar inspireren!
Met natuurlijke groet,
Christine
by 
Mijn woorden voor 2017 zijn zelfcompassie en mindfulness.
Mijn werk, m’n privé en mijn sociale leven is de afgelopen jaren beheerst door mijn zware overgangsklachten (oa heel veel opvliegers en migraine) en daarom altijd mij ongemakkelijk voelen, stress hebben vanwege t zweten, nergens naar toe kunnen of willen gaan, geen leuke kleding, migraine aanvallen dus afspraken die ik naakte weer moeten afzeggen en daardoor veel boosheid, verdriet en een heel laag zelfbeeld opgebouwd.
Ik heb via een hele alternatieve weg iemand gesproken die precies de vinger op de zere plek legde en mij de inzichten gaf waar ik nu aan werk.
Deze 2 woorden zijn niet mijn ‘goede voornemens’,
Ze zijn, voor mij, de verwoording van t pad wat ik nu ben ingeslagen en waar ik in de toekomst niet meer van af wil wijken.
2017 is me-time ?
Het is tijd om voor mezelf te gaan zorgen, aanvaarden wat ik heb (en dat het er nu eenmaal is) en daarom wil ik nu zo lief en zorgzaam mogelijk zijn voor mijzelf om hier zowel fysiek als lichamelijk mijn rust en ruimte in te vinden en te houden ?
Prachtig Heleen! Het is een mooi pad waar je op wandelt. Ik wandel met je mee:).
Lieve groet, Christine
Hoi Christine, ik heb besloten minder te gaan doen, veel minder. Even geen doelen meer stellen of wilde plannen bedenken. En niet te ver vooruit kijken. Nu er zoveel open ligt, heb ik meer rust en ruimte om goed voor mezelf te zorgen. Het was echter ook wat me steeds op de been hield, en nu word ik dubbel en dwars geconfronteerd met mezelf. Ik stel mezelf vaker de vraag: wat wil ik zelf vandaag? Waar word ik nú blij van? En ik weet eigenlijk niet zo heel zeker of ik daardoor minder voor elkaar zal krijgen dan anders.
Ik volg jouw stukjes, blogjes en evenementen trouwens op de voet, hoor, met bewondering. Ik ben nieuwsgierig naar wat je allemaal doet en tot nu toe vind ik niks zweverig, vaag of raar. Als je gewoon doet wat bij je past en wat je graag doet, trek je vast de mensen aan die bij jou passen 😉 veel succes met alles!
Hoi Corine, wat een mooi besluit. Heel mindful:). En wat een mooie vragen stel je jezelf. Eigenlijk heel mooi om niet resultaatgericht te werk te gaan, maar hartgericht. Dank je wel voor je lieve woorden, fijn om te lezen. Fijn om op deze manier met elkaar mee te leven. Liefs!